Płytki ceramiczne możemy podzielić na dwie grupy: ścienne (glazura) i podłogowe (terakota, gres i klinkier).  

Glazura to płytki ceramiczne, cieńsze od terakoty i bardziej kruche. Jest średnio wytrzymała i ma niską nasiąkliwość, wykazuje dużą odporność na działanie środków chemicznych domowego użytku. Nie należy stosować na podłogach, ponieważ nie jest odporna na ścieranie i nacisk. Idealnie sprawdzi się na ścianach łazienek i kuchni.

Terakota to płytki kamionkowe, często szkliwione co zapewnia ich gładką strukturę. Przeznaczone do wykładania podłóg, rzadziej ścian. Mają dużą odporność na zaplamienia i uderzenia, ale mniejszą niż w przypadku gresów. Najczęściej stosujemy na podłogę.

Gres są to płytki wykonane z gliny z domieszką piasku kwarcowego, skalenia oraz kaolinu. Jest materiałem bardzo twardym i odpornym na ścieranie. Nadaje się do wykończenia ścian i podłóg, również w łazience. Może imitować kamień lub drewno, a są dużo tańsze. Charakteryzuje się większą odporność na złamania i mniejszą nasiąkliwością niż tradycyjna terakota. Klienci wybierają gres podczas aranżowania posadzki w przedpokojach, ale również w obiektach usługowych i handlowych. 

Klinkier szkliwiony (chodż dostępne są również wersje nieszkliwione) stosowane głównie na posadzki. Dzięki temu, że klinkier jest mocno spieczony, jest to płytka mało nasiąkliwa i dość odporna na ścieranie i obciążenia. Klinkier jest wysoko mrozoodporny, ale również jest to glazura odporna na związki chemiczne, takie jak oleje, kwasy i rozpuszczalniki.

Dobór płytek należy do trudnych, nie tylko ze względu na szeroki wybór kolorów, wzorów i wielkości, ale również z powodu wielu oznaczeń, na pierwszy rzut oka nie zrozumiałych dla nas. Są to:

• KLASA ŚCIERALNOŚCI

  oznaczana jest symbolem PEI. Jest to miara odporności płytek na ścieranie powierzchniowe. Im większa wartość PEI, tym odporniejsze na ścieranie płytki ceramiczne. Czynniki, które wpływają na ryzyko poślizgnięcia, to m.in.: woda, błoto, śnieg, rozlana ciecz.

• PEI 0 - płytki przeznaczone wyłącznie na ściany.
• PEI 1 - do zastosowania w pomieszczeniach mało używanych, gdzie natężenie ruchu jest znikome. Idealna do pomieszczeń użytkowanych w miękkim obuwiu lub boso, gdzie możliwość zarysowania plytek jestznikoma. Jest to: salon, sypialnia, łazienka, pokój dzienny.
• PEI 2 - płytki, których można używać jak tych pierwszych są trochę bardziej odporne na zarysowania.
• PEI 3 - do zastosowania na podłogi w pomieszczeniach mieszkalnych. Jedynie strefa przy drzwiach wejściowych powinna być ułożona płytkami o wyższej klasie.
• PEI 4 - stosowane w pomieszczenich budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej o małym natężeniu ruchu tj. przedpokój, kuchnia, taras,
• PEI 5 - płytki oznaczone tym symbolem świetnie sprawdzą się w: restauracjach, sklepach, na korytarzach, holach, w miejscach o dużym natężeniu ruchu jak również na zewnątrz budynków.

• NASIĄKLIWOŚĆ

  to określenie dla poziomu chłonności wiloci płytek. Współczynnik nasiąkliwości oznacza się symbolem E.

Płytki ceramiczne podzielono w tym przypadku na 3 grupy:

1. mała nasiąkliwość (E poniżej 3%). Płytki cechujące się małą nasiąkliwością najlepiej wybrać do wilgotnych pomieszczeń. Sprawdzą się na ścianach i podłogach, wewnątrz i na zewnątrz budynków (pomieszczenia nie ogrzewane), m.in. w łaźniach, basenach, natryskach, kuchniach, tarasach i balkonach. 
2. średnia nasiąkliwość (E od 3% i do 10%). Przeznaczone do wykładania na ścianach i podłogach. Sąmniej odporne na wnikanie wody i chemii.
3. duża nasiąkliwość (E od 10% do 20%). Płytki przeznaczone wyłącznie na wewnętrzne ściany budynków. Duża nasiąkliwość nie oznacza, że nie można ich kłaść na ściany do kuchni czy łazienki. Warto jednak pamiętać, aby takie płytki były odporne na środki chemiczne domowego użytku.

W tym przypadku mniej znaczy więcej. Mniejsza wartość nasiąkliwości oznacza większą wytrzymałość materiału (lepsza wytrzymałość na zginanie, mrozoodporność, odporność na zaplamienia). 

• MROZOODPORNOŚĆ

określa odporność płytki na warunki panujące na zewnątrz. Jak sama nazwa wskazuje takie płytki odporne są na mróz, nie powinny zaszkodzić im naprzemiennie niskie i wysokie temperatury. Mają swoje zastosowanie wszędzie, gdzie płytka narażona jest na wodę. Podczas rozmrażania płytka powinna zachować swoje właściwości, nie powinno dopuścić do łamania, odpryskiwania czy też rozwarstwienia płytki. Wykorzystuje się je na: elewacje, schody, balkony, tarasy.

• KLASA ANTYPOŚLIZGOWOŚCI 

Gwarantuje bezpieczeństwo użytkownikowi płytek. Oznacza się symbolami od R9 do R13. Płytki poniżej R9 nie są płytkami antypoślizgowymi. Ważne przy wyborze płytek do takich miejsc jak: łazienka, kuchnia.

• R 9  - płytki z takim oznakowaniem świetnie sprawdzą się w domach i mieszkaniach, do użytkowania codzinnego.
• R 10 -  ten rodzaj płytek nadaje się do pomieszczeń magazynowych, socjalnych, kuchni, garaży i łazienek.
• R 11 - zastosowanie: płytki podłogowe do kuchni, pralni, warsztatów samochodowych, na schody zewnętrzne i pomieszczenia produkcyjne.

Płytki  R 12 i R 13 są stworzone do zadań specjalnych. Raczej nie używane do pomieszczeń mieszkalnych. 

• R 12 -powinny być stosowane w pomieszczeniach, gdzie istnieje podwyższone ryzyko pośłizgu, np. duże kuchnie, zakłady przerabiające tłuszcze, mleczarnie, chłodnie, pływalnie.
• R 13 - takie płytki przeznaczone są m.in.: perony dworców kolejowych, kręgielnie, rzeźnie, warsztaty samochodowe. Płytki o wysokim stopniu ochrony antypoślizgowej są trudniejsze w utrzymaniu czystości.

• PLAMOODPORNOŚĆ

Płytki o klasie pierwszej są najtrudniejsze w utrzymaniu czystości. Plamy pozostałe na płytkach mogą spowodować stałe lub bardzo trudne do usunięcia zabrudzenia. Podczas czyszczenia takich płytek wymagane jest użycie siły i silnych środków chemicznych. Płytki z klasy czwartej i piątej trudniej zabrudzić i łatwiej wyczyścić. Zabrudzenia schodzą na skutek użycia samej bieżącej wody lub zwykłego detergentu. Płytki odporne na zaplamienia warto wybrać do kuchni, pomieszczeń technicznych.